Babcia uśmiechnęła isę pogodnie na widok wnuczki:"Tak się ciesze kochanie! Czas byś zaczęła samodzielne zycie odpowiedzialnego stróża..."powiedziała głaskając dziewczynkę po głowie:"Jestem z ciebie dumna.." Jej oczy były mokre od łez...Tak bardzo cieszyła isę, że spełni się marzenie jej ukochanej wnuczki...

"Oj dziecko..." Odpowiedziala babcia usmiechajac się życzliwie:"Chcialabym, ale starość nie radość...Bede szcześliwa jeśl iprzyniesiesz mi licencję i pokażesz.." Powiedziała zakładając okluary i wyjmując z torebki leżącej na ławce książkę...:"Poczekam na ciebie kochanie.." Odparła otwierając powieść i zaczynając czytać...

Babciuuuuu! - zawołała dziewczyna od progu - Mam klucz i licencję. Jak tylko odpocznę zaczynam moją misję. Mam nadzieję że nie jesteś smutna bo bardzo bym nie chciała - powiedziała z troską w głosie

Cieszę się - powiedziała po czym udała się do swego pokoju gdzie zasnęła. Gdy wstała uścisnęła i ucałowała babcię na pożegnanie. Gdy była już u wyjścia z nieba spojrzała po raz ostatni na swój dom. Na miejsce w którym spędziła całe swoje zycie... Było jej smutno. Jednak nie żałowała swej decyzji. Ucałowała klucz po czym udała się do miejsca w którym znajdował się jej nowy podopieczny