Gdzie sypiają Anioły..? Jesli istnieją zapewne śpią tutaj, na Tęczowej Wyspie schodząc po burzy na ziemię, by rozniecić światło...Tylko tu znajduje się zejście na ziemię, do ktorego nie trzeba używać skrzydeł.

Dziewczynka biegła ile sił w nogach. W końcu zatrzymała się koło małego domku przy którym stała ławka na której babcia siedziała czekając na wnuczkę: Babciu! - zaczęła podekscytowana - Spotkałam pana Angruela i powiedział że mogę zostac aniołem stróżem! czy to nie cudowne?! Babciu! Jestem taka szczęśliwa! - ciągnęla dalej - ale jeżeli chcesz bym z tobą została to zostanę... - powiedziała ledwo łapiąc oddech

Babcia uśmiechnęła isę pogodnie na widok wnuczki:"Tak się ciesze kochanie! Czas byś zaczęła samodzielne zycie odpowiedzialnego stróża..."powiedziała głaskając dziewczynkę po głowie:"Jestem z ciebie dumna.." Jej oczy były mokre od łez...Tak bardzo cieszyła isę, że spełni się marzenie jej ukochanej wnuczki...

Dziękuję babciu! - powiedziała przytulając się do niej - Pamiętaj że nawet tam o tobie nie zapomnę... Kocham Cię... Zawsze będziesz dla mnie autorytetem babciu... Chciałabyś udac się ze mną do urzędu? - zapytała

"Oj dziecko..." Odpowiedziala babcia usmiechajac się życzliwie:"Chcialabym, ale starość nie radość...Bede szcześliwa jeśl iprzyniesiesz mi licencję i pokażesz.." Powiedziała zakładając okluary i wyjmując z torebki leżącej na ławce książkę...:"Poczekam na ciebie kochanie.." Odparła otwierając powieść i zaczynając czytać...

Dziewczynka uśmiechnęła się do babci po czym szybko pomknęła by wpisac się na listę

Babciuuuuu! - zawołała dziewczyna od progu - Mam klucz i licencję. Jak tylko odpocznę zaczynam moją misję. Mam nadzieję że nie jesteś smutna bo bardzo bym nie chciała - powiedziała z troską w głosie

"Nie kochanie!" Powiedziała babcia stając na przywitanei w progu:"Bardzo się cieszę i jestem z ciebie dumna!"

Cieszę się - powiedziała po czym udała się do swego pokoju gdzie zasnęła. Gdy wstała uścisnęła i ucałowała babcię na pożegnanie. Gdy była już u wyjścia z nieba spojrzała po raz ostatni na swój dom. Na miejsce w którym spędziła całe swoje zycie... Było jej smutno. Jednak nie żałowała swej decyzji. Ucałowała klucz po czym udała się do miejsca w którym znajdował się jej nowy podopieczny